8 Aralık 2011 Perşembe

yeni başlangıçlar..

Ne kadar yazacak şey var gün sıralamasıyla gideyim bari.

9 Aydır gittiğimiz ve ayda bir mutlaka olaylı olduğumuz bir kreşimiz var ya..hani son bir şans daha vermiştim.İşte o şansı kullanamadılar beni tir tir titreten bir sinir harbinden sonra geçtiğimiz cuma gecesi oğlumu okuldan almaya karar verdim.Ama duygusallıkta sınır tanımayan ben daha çocuk yeni okulunu görmeden senaryolar üretmeye çoktan başlamıştım.Kendimle bile çelişiyorum karar verirken ne biçim bi huyum varsa!Neyse,İşyerimdende izin alarak bu haftaya oğluma ve yeni okuluna ayırmaya karar verdim.
Yeni okulumuz çok şeffaf ister istemez kıyaslıyor insan,ilk gün 4 saat kadar kaldı hiç ağlamadı,2.gün biraz daha fazla kaldı biraz mızırdandı,3.gün tam gün kaldı girerken ağladı.,4 gün girmek istemedi ağladı ben odada onu izlemeye geçinceye kadar çoktan susmuştu.Psikologla birlikte izledik 3 gün çocuğun gayet iyi durumda olduğunu,bağımlılıktan ve okul değişikliğinden kaynaklı bir problemi olmadığını,sorunun bende olduğunu söyledi,Doğru söylüyordu ilk defa okulun psikoloğunun bu kadar açık sözlü olması beni şaşırttı,evet ben kendime güvenemediğim için çocuğu okuldan alamadım ya alışamazsa,ya şöyle olursa böyle olursa diye, daha önce alınması gereken bir kararı ertelemekti yaptığım,şekilci oldum okul büyük güzel,gösterişli,oyuncaklar on numara evet ama içeride ne yaptığından çocuğumun bir gününü nasıl geçirdiğinden haberim yok.İyi diyorlar,herşey yolunda,keyifli o kadar,söyledikleriyle biliyorsun yalnızca. Önemli olan şu an artık,keşke daha önce böyle bir adım atsaymışımda gözüm hiç arkada kalmasaymış neyse zararın neresinden dönersek kar deyip geçmişe bir çizgi çekiyoruz.

Oyuncak müzesine gitmeye fırsat bulamadık bir türlü uzun zamandır da ,miniğimi götürmek istiyordum.Ben ve çekirdek ailem saat tam 13'de ordaydık.Demir ilk önce acayip çekimserdi sonra açıldı tutabilene aşkolsun,önce yüzünü boyattı Aslan olcamm benn dedi ablasına,sonra Poko ve Sessiz Adamla birlikte oyunlar oynadılar.Çok keyif aldı eğlendi ama bir ara müzedeki oyuncakları almak istedi ağladı ama sonra ikna oldu.Çıkışta kemeraltına indik.Eskiden pazar günleri tek bir dükkanın açık olmadığı yerde kapalı dükkan yoktu.Demekki epey kriz var ve teğet falan geçtiği yok.Oyuncakçılar sokağından Demir'e birkaç tane oyuncak ve kitap aldık,fiyatları cidden iyi hele avm'lerle karşılaştırınca sudan ucuz diyebiliriz.

Dönüş yolunda bayıldı kuzu epey gezdik çünkü,tam arabadan ineceğiz,
Baba parkka götürcektin beniiiiiiiiiiii,
Dötünde bile gözü var,nerden anladın be mübarek eve geldiğimizi daha arabayı bile kapatmamıştık,baba kıyarmı hemen oğlum diye rotamızı parka çevirdik ordada bir saat kadar eğlendikten zıpladıktan sonra evimize döndük Saat:20'de yemek bile yemeden uyudu.

Demir'i okula bırakıp birkaç saat izledikten sonra uykunun kollarına bırakıp eve döndüm temizlenecek bir evimiz var malum?ortalığı toparladıktan sonra oğlum geldi servisle ,servisimiz 16,15 te getiriyor.Bütün arabalarını masasının üstüne dizdim,çok hoşuna gitti
d: sen benim arabalarımı mı topladın anne?
d: çok temiz olmuş beğendim

herkes altına yatırım yapar,biz arabaya ama oyuncak arabaya.....

1 yorum:

Fatma dedi ki...

Nihayet kararını verip uygulamışsın okul konusunda. Bazen yanıltıyor çocuklar bizi korkularımız yüzünden adımımızı geç atıyoruz sonra bir bakmışız sanki ev,okul,kreş değiştiren o değil:) Ben de evi değiştireceğimiz zaman çok endişelenmiştim yeni yeri yadırgayacak diye ama öyle olmadı:)