Balbay

Annelik güdülerimle çok üzgünüm.
Dün bir gazetede Balbayın eşiyle yapılan röportajı okuduğumdan beri boğazımda bir düğüm derin düşüncelere sürüklendim.
Bir insan bırakın ''bin'' günü ''bir'' gün bile nasıl kalır orda,tek başına yediğin,içtiğin,yattığın,işediğin,mıçtığın  yer aynı hergün aynı.Babası her hafta mektup yazıyormuş kızına tüylerim diken diken okudum.
Dışarıdaki ailesi için durum aynı vahimlikte,Şuan 4 yaşında küçük bir erkek çocuğu var babasını gördüğü görüş günlerinde koca bir ay'ı dakikalara sığdırması gereken o yaşta bir çocuğun psikolojisini düşünebiyormusunuz?Görüş bitince nasıl ayrılıyor peki babasından?Demir'i bir yere bırakmamız imkansız babasını ve beni asla bırakmaz.Kendini yerden yere atar bizimle kalmak için,o çocuğu düşünemiyorum.
Ya kız çocuğu ilkokula başladığı dönemlerde babasının yokluğu ile nasıl başarılı olacak öğretim hayatında 1-0 yenik başlıyor eğitimine çok acı.
Allah analı babalı büyütsün diyoruz ya gerçekten öyle olmalı,olmayınca herkes eksik..
Bir an önce tahliye olması dileğiyle...